ویلیام بیمن، تحلیلگر امور سیاسی میگوید که هدف ارائه بسته کمکهای امدادی بیشتر امریکا به افغانستان، نوعی رشوه دادن به کابل برای امضای پیمان امنیتی با واشنگتن است.
رئیس جمهور افغانستان میگوید، حضور نیروهای امریکا «هیچ خیری» برای این کشور به همراه نداشته است.اظهارات اخیر حامد کرزی در مخالفت با ادامه حضور نیروهای آمریکایی در خاک این کشور، بر موج گمانهزنیها مبنی بر انزوال اعتماد میان کابل و واشنگتن افزوده است.
JNN
6 Dec 2012
جام بین الملل:
سایت روزنامه دیلی میل انگلیس در تیتر خبری خود تصویری از شجاعت یک سرباز افغانی در نزدیک شدن به یک تروریست انتحاری قرار داده است.
در سه انفجار انتحاری دیگر در نزدیکی مرز پاکستان 43 نفر کشته شدند.
روزنامه دیلی میل در ادامه نوشت: «نیروهای ویژه توانستند پیش از اینکه این عامل انتحاری خود را منفجر کند وی را هدف قرار داده و سپس در حالی که هنوز خطر انفجار وجود داشت یکی از سربازان شجاع افغان به او نزدیک شد و وی را دستگیر کرد.»502
شفقنا – مقامهای ولایت قندهار در جنوب افغانستان گفته اند که طالبان دو پسر ده و شانزده ساله را به اتهام "جاسوسی به نیروهای دولتی" سر بریدهاند.
جاوید فیصل، سخنگوی والی قندهار، گفته است که افراد مسلح وابسته به گروه طالبان این دو کودک را دیروز در ولسوالی ژیری سربریدند.
به گزارش شفقنا از بی بی سی منابع پلیس گفتهاند که اجساد این کودکان بامداد امروز در بیابانی نزدیک به منطقه کوهستانی "نَودِه" در مسیر جاده قندهار-هرات پیدا شد.
غورزنگ افریدی، از مسئولان پلیس گفته که این دو کودک فرزندان دو خانواده فقیری از منطقه "نهر کاریز" بودند و دیروز مقداری پسمانده غذا از ماموران پلیس یک پاسگاه گرفته بودند، در وقت بازگشت به خانههای خود از سوی طالبان متوقف شدند.
توریالی ویسا، والی قندهار سربریدن این دو کودک را "غیراسلامی و غیرانسانی" توصیف کرده است.
اما گروه طالبان اتهام قتل این دو کودک را رد کرده است.
قاری محمدیوسف سخنگوی گروه طالبان گفته که این گروه از مدتی پیش به این سو سر بریدن اتباع کشور را منع کرده و سربریدن این کودکان را هم محکوم میکند.
طالبان سال گذشته نیز متهم به سربریدن دو کودک، یکی در جنوب و یکی در غرب افغانستان شدند.
به همین ترتیب، دو سال پیش هم مقامهای دولتی در ولایت هلمند این گروه را به سر بریدن چهار نفر به اتهام جاسوسی به دولت متهم کردند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از
رویترز ، به گفته منابع دولتی این بالگرد در حال پشتیبانی از نیروهای
افغان بود. این اتفاق یک ماه پس از آن اتفاق افتاد که حامد کرزی درخواست
برای پشتیبانی هوایی خارجی را ممنوع اعلام کرد.
شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه)-روند خنثی سازی مین های زمینی ضد نفر در افغانستان همچنان به کندی پیش می رود. این در حالیست که بر اساس آمارهای مرکز هماهنگ سازی امور مین زدایی افغانستان – که قبلاً زیر نظر سازمان ملل فعالیت می کرد و اکنون دولت افغانستان بر آن نظارت دارد- ماهانه حداقل 45 افغانی بر اثر گذاشتن پای خود بر روی مین های مرگبار ضد نفر، اعضای بدن یا حتی جان خود را از دست می دهند.
بر اساس پیمان منع گسترش مین های ضد نفر، قرار بود که افغانستان تا پایان سال جاری میلادی همه زمین های مین گذاری شده در این کشور را یافته و آنها را پاکسازی کند اما در ماه دسامبر گذشته طی اجلاسی که در ژنو برگزار گردید، تصمیم بر آن شد که با توجه به پیچیدگی کار، این مهلت تا پایان سال 2023 تمدید شود.
از سال 1997 تاکنون، کمپین بین المللی مبارزه با گسترش مین های زمینی که یک شبکه جهانی متشکل از چندین و چند سازمان غیردولتی در کشورهای مختلف جهان است، تلاش زیادی برای پاکسازی دنیا از مین های زمینی و مهمات خوشه ای انجام داده است. اعضای این کمپین در بیش از 90 کشور جهان، از جمله افغانستان، حضور فعال دارند.
افغانستان اگرچه یکی از اعضای کنوانسیون منع استفاده از مین های ضد نفر (کنوانسیون اتاوا) به شما می رود اما متأسفانه طی رویارویی های نظامی متعددی که در دهه ها و سال های اخیر در این کشور رخ داده است، طرفین درگیر از هزاران مین ضد نفر با هدف کشتن یا ناقص کردن نیروهای یکدیگر استفاده کرده اند؛ مین هایی که بعد از گذشت سال ها، هنوز هم تعداد زیادی از آنها در زمین های افغانستان باقی مانده اند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا،اخیراً عصمت الله ماهیار، ستون نویس نشریه کلید و از همکاران افغانی خبرگزاری بین المللی اینترپرس سرویس، طی گزارشی مبسوط مسئله مین های ضد نفر در افغانستان را مورد بررسی قرار داده است که نظر شما را به برگردان فارسی این گزارش جلب می کنیم.
یک میلیون افغان در نزدیکی اراضی پر از مین های ضد نفر زندگی می کنند
سابقه نخستین عملیات مین زدایی در افغانستان از سال 1979 یعنی از زمان اشغال این کشور توسط نیروهای شوروی باز می گردد اما وقوع جنگ های پی در پی و متعاقب آن افزایش مساحت زمین های مین گذاری شده، کندی عملیات مین زدایی در این کشور را به همراه داشته است. اکنون بیش از یک میلیون نفر از جمعیت 30 میلیون نفری افغانستان در مناطقی زندگی می کنند که گمان می رود تعداد زیادی مین ضد نفر عمل نکرده در زمین های آنها وجود داشته باشد.
چندی پیش خبرنگار اینترپرس سرویس در کابل بازدیدی از مرکز پروتز کمیته بین المللی صلیب سرخ در پایتخت افغانستان داشت. در این مرکز هرروز می توان افرادی را مشاهده کرد که اعضای بدن خود را بر اثر انفجار مین های ضد نفر در زیر پاهایشان از دست داده و برای دریافت اعضای مصنوعی به اینجا مراجعه کرده اند.
غلام صدیق، مرد 36 ساله ای است که از منطقه خوجیانی استان ننگرهار در 200 کیلومتری کابل، برای دریافت پای مصنوعی به مرکز فوق آمده است. این مرد افغان به یاد می آورد که چگونه زمانی که برای جمع آوری علوفه به کوهستان رفته بود، به ناگاه شیئی ناشناخته در زیر پایش منفجر شده و ساعاتی پس از این انفجار، وی خود را در وضعیتی ناباورانه روی تخت بیمارستان یافته بود.
غلام صدیق خاطره آن غروب تلخ را چنین بازگو می کند: « بر اثر آن انفجار کاملاً از هوش رفتم و وقتی در بیمارستان به هوش آمدم متوجه شدم که یک پایم از زانو به پایین قطع شده است. نمی توانستم آنچه را که می دیدم باور کنم. واقعاً لحظه دردناکی بود. خدای خود را سرزنش می کردم و می گفتم که آخر این چه بلایی است که بر سر من نازل کرده؛ از یک طرف فقر و تنگدستی و از طرف دیگر این اتفاق ناگوار که پایم را از من گرفته بود. کمی بعد از حادثه بر خودم مسلط شدم و تصمیم گرفتم صبور باشم. با خودم می گفتم که شاید این اتفاق یک مشیت الهی بوده است».
یکی دیگر از مراجعه کنندگان به مرکز پروتز صلیب سرخ در کابل، بازمحمد 40 ساله است که او هم از منطقه شکردره کابل برای دریافت پای مصنوعی به این مرکز آمده است. وی که هر دو پای خود را در یک حادثه انفجار مین از دست داده، درباره آن حادثه ناگوار می گوید: «داشتم گندم بار می زدم که به ناگاه پایم را روی یک مین گذاشتم. بعد از آن دیگر متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاد».
فراوانی حوادث مربوط به انفجار مین در افغانستان موجب شده است که کمیته بین المللی صلیب سرخ، علاوه بر مرکز پروتز کابل، مراکز دیگری را نیز در شهرهای هرات، مزارشریف، گلبهار، فیض آباد و جلال آباد برای خدمات رسانی به آسیب دیدگان این حوادث راه اندازی کند.
مدیر ستاد مدیریت بحران افغانستان: تعداد قربانیان انفجار مین کاهش یافته است
به نظر می رسد که بسیاری از مردم افغانستان از کند پیش رفتن عملیات مین زدایی در کشورشان و فراوانی تعداد مین های خنثی نشده در زمین های اطراف خود اطلاع چندانی ندارند و نمی دانند که باید در هنگام قدم برداشتن در زمین های مشکوک، جانب احتیاط را رعایت کنند.. از طرف دیگر گفته می شود که مسئولان عملیات مین زدایی نیز برای این کار اغلب سراغ زمین هایی رفته اند که عملاً هیچ مین ضد نفری در آنها وجود ندارد. مردم محلی می گویند که این زمین ها عاری از مین هستند و هرگز ندیده اند که انفجار مشکوکی در آنها رخ داده باشد.
به رغم این صحبت ها، دکتر محمد دایم کاکار مدیر ستاد ملی مدیریت بحران افغانستان، طی نشستی که در ماه دسامبر گذشته پیش از آغاز عملیات مین زدایی از مناطق کاروخ، اوبی و چشت شریف در استان هرات برگزار شد، خطاب به دست اندرکاران امر گفت: «چند سال پیش ما به طور متوسط ماهانه 3000 کشته و زخمی در حوادث مربوط به انفجار مین های ضد نفر داشتیم اما اکنون این رقم به شدت کاهش پیدا کرده و به 45 نفر در ماه رسیده است. ما امیدواریم که عملیات پاکسازی استان هرات از مین های ضد نفر تا سال 2018 به سرانجام برسد و در پایان سال 2023 نیز افغانستانی عاری از مین های ضد نفر داشته باشیم. مین های ضد نفر برای انسان ها خطر بسیار بزرگی به شمار می روند و اکنون وظیفه ما این است که زمین های کشور را از این ابزارهای مرگبار پاکسازی کنیم».
تعداد زیادی از مین های ضد نفر کاشته شده در زمین های افغانستان، از دوران حکمرانی دولت کمونیستی دکتر محمد نجیب الله بر کشور به جای مانده اند. دولت دکتر نجیب الله این کار را برای مقابله با گروههای مجاهد که تحت حمایت ایالات متحده آمریکا قرار داشتند انجام می داد. درگیری های مداوم بین طالبان و نیروهای ائتلاف شمال به رهبری احمد شاه مسعود در فاصله سال های 1996 تا 2001 نیز بر تعداد مین های ضد نفر کاشته شده در زمین های افغانستان افزود. اکنون تعداد زیادی مین ضد نفر عمل نکرده در زمین های کشاورزی و در اطراف مناطق مسکونی افغانستان وجود دارد و این کشور را می توان از نظر تعداد مین های ضد نفر جزو خطرناک ترین کشورهای جهان دانست.
تلاش ستودنی موسسات غیردولتی برای پیشبرد طرح مین زدایی در افغانستان
فرید همایون، رئیس موسسه خیریه هالو تراست -که در زمینه پاکسازی مناطق مین گذاری شده در کشورهای مختلف جهان، به ویژه کشورهای خاورمیانه، فعالیت می کند- می گوید که این موسسه غیرانتفاعی توانسته است در 5 سال اخیر حدود 56 کیلومتر مربع از اراضی سه منطقه در استان هرات افغانستان را پاکسازی کند. هالو تراست قصد دارد در ادامه زمین های 12 منطقه دیگر از این استان را پاکسازی کند که مناطق مرزی غوریان، کوهسان، شیندند و اردسکن نیز در زمره این 12 منطقه قرار گرفته اند.
بر اساس آمارهای ثبت شده در پایگاه اینترنتی موسسه خیریه هالو تراست، در حال حاضر متخصصان مین روبی این موسسه در قالب 200 تیم مجزا دراستان هرات و 9 استان دیگر افغانستان به پاکسازی اراضی مین گذاری شده مشغولند. متخصصان هالو تراست موفق شده اند که در فاصله سال های 1988 تا 2010 بیش از 736 هزار مین ضد نفر، 10 میلیون اقلام انفجاری خوشه ای با کالیبر زیاد و 45.6 میلیون فشنگ عمل نکرده در افغانستان کشف و خنثی کنند.
فرید همایون البته در نشست مین زدایی هرات اعلام کرد که تیم های مین روبی هالوتراست هرگز به بمب های جدید موسوم به بمب های کنار جاده ای که اخیراً توسط مخالفان حامد کرزای مورد استفاده قرار گرفته اند، دست نمی زنند [احتمالاً به این دلیل که تخصصی در خنثی سازی این نوع بمب ندارند]. بر اساس آمارهای سازمان ملل متحد، این بمب های جدید تنها در نیمه دوم سال گذشته میلادی، 967 کشته و 1590 زخمی در افغانستان بر جای گذاشته اند.
شهاب حکیمی، مدیر یکی از مراکز تخصص مین یابی فعال در افغانستان که در زمینه تربیت سگ های مخصوص انجام کارهای پرخطر فعال است نیز از موسسات خیریه و نهادهای بین المللی خواسته است که به کمک های خود برای به سرانجام رسیدن عملیات مین زدایی در افغانستان ادامه دهند. وی ابراز امیدواری کرد که با حمایت های مالی این موسسات و تلاش مضاعف مراکز غیرانتفاعی فعال در امر مین زدایی، مردم افغانستان در آینده ای نزدیک دیگر با خطری به نام مین های ضد نفر مواجه نباشند.
ابیگیل هارتلی، مسئول برنامه مین زدایی سازمان ملل متحد نیز امیدوار است که افغانستان بتواند تا پیش از سال 2023 به طور کامل از شر مین های ضد نفر خلاص شود.
ترجمه از شفقنا
جام حوادث : براندو بریانت، خلبان سابق پهپاد
آمریکایی در مورد تلفات زیاد کشتار مردم بی گناه با فشار دادن یک کلید از
اتاق کنترل در نیومکزیکو گفت.
به گزارش افکار نیوز ، براندون ۲۷ ساله از ایالت مونتانا، شش سال را در نیروی هوایی آمریکا درون یک اتاق تاریک برای کنترل پهپاد ها سپری کرد.
او بعد از دریافت دستور شلیک و کشتن یک بچه در افغانستان، دید که نمی
تواند آنچه را که باید، انجام دهد و بنابر این تصمیم به ترک نیروی هوایی
آمریکا گرفت.
هیچوقت فکر نمی کردم مردم را بکشم!
او به اشپیگل گفت: " من می دیدم که زنان، مردان و بچه های بیگناه کشته می
شوند. هیچوقت فکر نمی کردم که روزی مردم زیادی را بکشم. در حقیقت فکر نمی
کردم که بتوانم حتی یک نفر را نیز بکشم."
بریانت به طور اتفاقی به ارتش آمریکا پیوست وقتی که او در همراهی دوستش که
در ارتش آمریکا خدمت می کرد، متوجه شد در صورت ملحق شدن به نیروی هوایی
آمریکا، می تواند در دانشگاه به طور رایگان تحصیل کند. او در آزمون ممتاز و
سپس در واحد جمع آوری اطلاعات ( جایی که او در مورد نحوه کنترل لیزر و
دوربین هواپیماهای بدون سرنشین، تحلیل تصویر زمین، نقشه ها و اطلاعات آب و
هوا آموزش می دید) به خدمت گرفته شد.
سمت او بسیار حساس بود و معادل یک خلبان عمل می کرد. بریانت در اولین
پرواز خود زمانی که ۲۰ سال داشت، در حالیکه در اتاق کنترل صحرای نوادا
نشسته بود، اولین ماموریت خود را بر فراز عراق انجام داد . بریانت در آن
زمان، مسئول حفاظت از جان سربازانی که درحال بازگشت از ماموریت بودند را بر
عهده داشت.
چگونه در ۱۶ ثانیه کودکان را کشتیم؟!
او برای اولین بار که موشکی را شلیک کرد، دو مرد را کشت و در راه خانه
گریه می کرد. وی گفت: "درآن زمان به مدت یک هفته احساس می کردم که با
انسانیت کاملا قطع
ارتباط کرده ام."
ولی این یک اتفاق بود، زمانی که پهپاد درنده بالای سر یک خانه گلی در
افغانستان گردش می کرد. این خانه گلی محلی برای نگهداری دام ها بود، وقتی
او دستور شلیک را دریافت کرد، کلید را با دست چپ خود فشار داد و هم زمان
سقف خانه را با لیزر مشخص کرد. خلبانی که در کنار او نشسته بود، دکمه ماشه
شلیک را فشار داد و موشک از پهپاد شلیک شد. تنها ۱۶ ثانیه طول کشید تا
عملیات تاثیر خود را بگذارد. بریانت به اشپیگل گفت: "این صحنه ها درست مثل
تصویر آهسته است."
وقتی شمارش معکوس به ثانیه هفت رسید، دیگر هیچ اثری از هیچ کس بر روی زمین
نمانده بود. وقتی به ثانیه سوم رسید، کودکی را دید که دارد به گوشه ای می
دود. صحنه بعدی که او با چشمانش دید انفجار بود، ساختمان فرو ریخت و کودک
ناپدید شد. "آیا ما کودکی را کشتیم؟" این سوالی بود که او از خلبان کنار
دستی خود پرسید و او نیز کشته شدن کودک را تایید کرد.
افکار نوشته شده در دفتر خاطراتش نشان می دهد که او بار سنگینی را تحمل
کرده است. "در میدان جنگ چیزی جز خونریزی وجود ندارد. همه جنگ. هر وحشتی را
شاهدیم. آرزو می کنم چشمانم پوسیده شود." این جملاتی است که او در یک
مناسبت نوشته است.
خلبان آمریکایی کابوس مادون قرمز می دید
او با دوستان خود قطع ارتباط کرد و نامزدش همواره او را به خاطر روحیه بدش
سرزنش می کرد. به گزارش افکار نیوز ، او در جواب نامزدش گفت: "من نمی
توانم خود را تغییر دهم و به زندگی عادی خود برگردم."
بریانت دچاربی خوابی شده بود و یک روز هنگام کار، دچار ضعف شد و خون
استفراغ کرد. دکتر به او دستور داد تا در خانه بماند و تا زمانی که به مدت
دو هفته نتواند ۴ ساعت در شب بخوابد، در محل کار حاضر نشود. به گفته بریانت
تنها شش ماه بعد او دوباه در پشت کابین خلبان پهپاد ها حاضر شد اما تشخیص
داده شد که او به استرس پس از سانحه مبتلا شده است. او هم اکنون ارتش را
ترک کرده است و در خانه روزگار خود را سپری می کند.
او با خنده می گوید: "چهار ماه است که دیگر کابوس مادون قرمز را نمی بینم."
جام سیاسی؛ سایت دویچه وله(DW) نوشت: «انفجار بمب در شرق افغانستان جان دستکم ۱۰ دختر افغان را گرفت و یک پسربچه را نیز زخمی کرد. بنا به خبرهای رسیده این کودکان در حال جمعآوری هیزم بودند که بمبی در نزدیکی آنان منفجر میشود.»
سایت بی بی سی نیز با اعلام این خبر نوشت: «بر اثر انفجار مین در شرق افغانستان، دستکم ۱۰ دختربچه کشته و دو نفر دیگر زخمی شدهاند. سخنگوی والی ننگرهار گفت که این دخترها در حال جمع کردن هیزم بودند که یکی از آنها با تیشه روی یک مین کوبیده است. براساس اعلام مقامات رسمی، بیشتر کشتهشدگان بین ۹ تا ۱۱ سال سن داشتند.»
این سایت ادامه داد: «در طول چندین دهه جنگ در افغانستان، طرفهای درگیر همواره از مین علیه یکدیگر استفاده کردهاند و همچنان در برخی مناطق دورافتاده این کشور مینهایی عمل نکرده، یافت میشود. گزارش شده است که حادثه امروز در نزدیکی روستای دولتزی در منطقه چپرهار در ننگرهار رخ داده است. وضعیت دو دختر دیگری که زخمی شدهاند هم وخیم گزارش شده است.
جام سیاسی؛ در میان خبرهای ناگواری که هر از چندگاهی در افغانستان به گوش می رسد، تراژدی کشتار بیرحمانه زنان و مردان بیدفاع، تأسف هر انسانی را برمیانگیزد. اما آنچه ناگوارتر است، کشتار کودکان توسط عوامل طالبان است.
در ماههای اخیر گزارشها از قتل کودکان توسط طالبان افزایش یافته است.
به گزارش رادیو فرانسه (Radio France) در پارهای از این گزارشها آمده است که این کودکان بدلیل گرفتن انتقام از یکی از اعضای خانواده که با دولت افغانستان همکاری دارد، به قتل رسیده است.
وبلاگ حقوق بشردر افغانستان که تعدادی از موارد قتل کودکان در ماههای اخیر را گزارش کرده است، در یک مورد قتل یک پسر ١٤ ساله به نقل از سخنگوی والی قندهار آورده است، که این کودک به جرم "جاسوسی" برای دولت افغانستان توسط طالبان اعدام شده است.
"ثریا پرلیکا" مدافع حقوق کودک و زنان و رئیس اتحادیه سراسری زنان افغانستان، در گفتوگو با رادیوی بینالمللی فرانسه، ضمن تائید گزارشات مبنی بر کودککشی توسط طالبان، متذکر شد: این گزارشات حتی از آنچه که در واقعیت بوقوع میپیوندد، کمتر است.
ژنرال محمد ظاهر عظيمي، سخنگوي وزارت دفاع افغانستان روز دوشنبه (۱۸ ارديبهشت، ۷ مي) به خبرگزاري فرانسه گفت: "افغانستان به خوبي آماده است که تمام مسئوليتهاي امنيتي را در سال ۲۰۱۳ بر عهده بگيرد.
فرانسوا اولاند، برنده انتخابات رياست جمهوري فرانسه در مبارزات انتخاباتي خود وعده داده بود که نيروهاي فرانسوي تا پايان سال جاري ميلادي، که زودتر از طرح از پيش اعلام شده است، از کشور افغانستان خارج خواهند شد.
وي هفته گذشته گفت: "من بر اين باورم، بدون در خطر انداختن نيروهايمان، عقبنشيني نيروهاي نظامي تا پايان سال ۲۰۱۲ کاري صحيح است.
اين اقدام به نقش نظامي فرانسه در افغانستان، دو سال زودتر از ضربالاجل ناتو براي تفويض مسئوليت حفظ امنيت به افغانها تا سال ۲۰۱۴ ميلادي، پايان خواهد داد.
بر پايه اين گزارش، اولاند قرار است در پايان ماه جاري ميلادي در نشستي در شيکاگو به ميزباني باراک اوباما، رئيس جمهور امريکا با رهبران ناتو ديدار کند.
فرانسه بر اساس ائتلاف نيروهاي ناتو تحت امر امريکا، حدود ۳۴۰۰ نيرو در افغانستان دارد که بخش عمده آنها در ولايتهاي کابل و کاپيسا مستقر هستند.
سخنگوی اداره پلیس کابل در گفتوگو با فارس جزئیاتی را درباره ترور رئیس جمهور سابق افغانستان عنوان کرد.
"حشمت الله ستانیکزایی" سخنگوی اداره پلیس کابل در گفتوگو با خبرنگار بین الملل خبرگزاری فارس اظهار داشت: آقای "برهان الدین ربانی" ساعاتی پیش بر اثر یک حمله انتحاری در منزل شخصی خود واقع در منطقه وزیر اکبر خان کابل کشته شده است.
وی افزود: یک فرد انتحاری توانسته است با گذر از موانع امنیتی شدید ، خود را به داخل خانه برهان الدین ربانی برساند و در نزدیکی رئیس جمهور سابق افغانستان خود را منفجر کند.
به گفته این مقام امنیتی ،در این حمله تروریستی ، "ربانی" بلافاصله کشته شده و چند تن از محافظان وی نیز به شدت زخمی شدهاند.
سخنگوی اداره پلیس کابل اعلام کرد تحقیقات درباره چگونگی گذر این عامل انتحاری از موانع امنیتی آغاز شده است.
هنوز هیچ گروهی مسئولیت این حمله انتحاری را بر عهده نگرفته است.
برهان الدین ربانی در سال ۱۹۴۰ در ولایت بدخشان افغانستان متولد شده است.
برهانالدین ربانی (۲۹ شهریور ۱۳۱۹ در فیضآباد - ۲۹ شهریور ۱۳۹۰ در کابل) رهبر حزب جمعیت اسلامی افغانستان، رئیس جمهور سابق این کشور و نماینده مجلس نمایندگان افغانستان از ولایت بدخشان بود. وی در یک حمله انتحاری در خانهاش در محله وزیر اکبرخان کابل کشته شد. ربانی در زمان مرگ رئیس شورای عالی صلح در افغانستان و مذاکره کننده ارشد دولت با گروه طالبان بود.
| معروف به | استاد ربانی / پروفسور ربانی |
|---|---|
| زادروز | ۲۹ شهریور[نیازمند منبع] ۱۳۱۹ (۲۰ سپتامبر ۱۹۴۰) |
| زادگاه | فیضآباد بدخشان، افغانستان |
| تاریخ مرگ | ۲۹ شهریور ۱۳۹۰ (۲۰ سپتامبر ۲۰۱۱) |
| محل مرگ | کابل، افغانستان |
| اطلاعات سیاسی | |
| تاریخ ریاست | از ۲۸ ژوئن ۱۹۹۲ تا ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۶ |
| ترتیب | دهمین رئیس جمهور افغانستان (دولت اسلامی) |
| پیش از | حامد کرزی |
| پس از | صبغتالله مجددی |
| جناح سیاسی | رهبر حزب جمعیت اسلامی افغانستان |
| پستهای دیگر | مجلس نمایندگان افغانستان از ولایت بدخشان رهبر جبهه ملی افغانستان |
يك سازمان حقوق بشر با افشاي اين كه آمريكا در سال گذشته يك زندان مخفي در كابل، پايتخت افغانستان داير كرده از ادامه شكنجه زندانيان پرده برداشت.
به گزارش فارس به نقل از خبرگزاري «آسوشيتدپرس»، سازمان ديدهبان حقوق بشر كه مقر آن در نيويورك قرار دارد امروز اعلام كرد، آمريكا به تازگي و از سال گذشته ميلادي يك زندان سري در كابل به راه انداخته و در آن به شكنجه زندانيان از جمله زنجير كردن آنها به ديوار زندان ميپردازد.
اين سازمان تاكيد كرد، آمريكاييها زندانيان را مجبور ميكنند روزهاي متوالي در تاريكي مطلق به صداي موسيقي بلند گوش فرا دهند. 
بنا بر اعلام اين سازمان كه بر اساس شهادت و اظهارات زندانيان حاضر در پايگاه دريايي ارتش آمريكا در خليج «گوانتانامو» ارائه شده است، اين زندان سري در نزديكي كابل قرار دارد.
تاكنون مقامات سازمان اطلاعات مركزي آمريكا (سيا) درباره اين گزارش و اتهامات متعدد مربوط به شكنجه زندانيان واكنش نشان ندادهاند. 
اين اخبار در حالي انتشار مييابد كه «ديك چني»، معاون جورج بوش، رئيس جمهوري آمريكا روز گذشته ادعا كرد، واشنگتن ديگر كسي را شكنجه نميكند.
چني كه با شبكه خبري «ABC» آمريكا صحبت ميكرد، گفت: «ميتوانم بگويم كه در حقيقت ما به تعهدات بينالمللي پايبنديم و در شكنجه دست نداريم».
در گزارش ديدهبان حقوق بشر آمده است: زندانيان كه در تاريكي مطلق نگهداري ميشدند اين زندان را «سياهچال» ناميدهاند. در اين زندان از سوي زندانبانان آمريكايي و يا نگهبانان افغان با آنها بدرفتاري ميشد.
گمانهزني ديدهبان حقوق بشر آن است كه اين زندان ممكن است تحت امر سازمان «سيا» فعاليت ميكرده است
اين تارنما در تيرماه سال1384 به بهانه سالروز حادثه سقوط هواپيماي ايراني توسط ناو وينسن آمريكايي در خليج فارس تاسيس شد و همانطور كه از اسم آن معلوم است درصدد معرفي تروريست حقيقي است و به عنوان نمونه مصاديق مختلف تروريسم و موارد آشكار نقض حقوق بشر توسط تروريستهاي بينالمللي را خبررساني ميكند و گاهي تحليلهايي از جريانهاي تروريستي در آن اطلاعرساني ميشود.
